انواع خوشنویسی و سیستم های نوشتاری جهان

زیبایی بی حد و اندازه تایپوگرافی امری بدیهی است. بیشتر ما از انواع الفبای لاتینی در امور خود استفاده می کنیم که بسیار آشنا و رایج هستند این در حالیست که پروژه های بین المللی در دنیا اغلب نیاز به دانش وسیعی درباره سیستم های نوشتاری جهانی و انواع خوشنویسی دارند که کمتر شناخته و استفاده شده اند.

آنچه زیبایی شناسی و ساختار این نوع طراحی حروف را سبب می شود، شکل و خوانایی فرم حروف الفباست در نتیجه دانش بیشتر درباره سیستم های نوشتاری بین المللی قطعا می تواند به شما در خلق طراحی های جذاب تر و به زبان دلخواهتان (عربی ، چینی ، ژاپنی و حتی نپالی)کمک کند.

هر کدام این زبان ها برپایه و اساس متفاوتی شکل گرفته اند که روش کار با آنها را برایتان جالبتر و جذابتر می سازد. امروزه ما ۵ نوع سیستم نوشتاری را پوشش می دهیم. شاید در وهله اول امر جذاب به نظر نرسد اما در واقع اینطور نیست.
اگر برای شناخت انواع خوشنویسی وقت لازم را اختصاص دهید، مطمئنا این مطالب دانش ویژه ای را به شما ارزانی می دارند.
ما در اینجا تلاش کرده ایم تا حداقل یک ویژگی از هر زبانی که می تواند برای شما منبع الهام باشد و بتوانید از آن در کار های تایپوگرافی تان استفاده کنید را ارائه دهیم.

5 زبان گفته شده عبارت اند از :

• سیستم نوشتاری آسیای شرقی East Asian Writing system
• عربی Arabic
• برهمنی Brahmic

سیستم نوشتاری آسیای شرقی

طبیعتا چینی ها از سیستم نوشتاری خط چینی به که به آن ” هانزی Hanzi ” میگویند استفاده می کنند.
ولی اشکال و فرم های خط چینی در ژاپنی هم استفاده می شود که به آن ” کانجی Kanji ” می گویند و اندسته که در زبان کره های استفاده شده اند را ” هانجا Hanja ” می نامند.
در این بخش ما به بررسی انواع خوشنویسی خط چینی ، ژاپنی ، کره ای و ویتنامی می پردازیم.

حروف چینی

حروف چینی علایمی هستند شامل حروف الفبا نمی شوند . این سیستم نگارش که در ان هر شکل عموما بیان کننده یک کلمه یک بخشی و یا یک بخش از بخشی از کلمه می باشد ” لوگوسیلابیک یا بخش – نشانه ای Logosyllabic ” خوانده می شود. به این معنا که هر حرف تلفظ خود را دارد و این تلفظ قابل حدس زدن نیست .
این مطلب را اضافه می کنیم که باسواد بودن در چینی به معنی حفظ بودن 4000 حرف الفبا است و این یعنی دانش کاملی از یک زبان داشتن. خوشبختانه ، ما برای درک زیبایی های این زبان نیاز نداریم آن را یاد بگیریم !!!

از آنجا که بیشتر حروف چینی نوشتاری با 10 – 30 نوع قلم نوشته می شوند که سرعت و دقت نوشتن و خانایی را در ترکیب بندی بوجود می آورند ، برای یادگیری آن می بایست ترتیب نوشتن حروف و قوانین کلی بر آن مثل : از بالا به پایین ، از وسط به کناره ها، اولویت داشتن حروف از بالا به پایین سمت چپ بر سمت راست ، اولویت حرکات نوشتاری خارجی به داخلی و اولویت حروف داخلی به انتهایی را فراگرفت.

8 قانون یونگ YONG ( به معنی ابدی )

قلم ها برای نوشتار خط چینی به 8 دسته تقسیم میشوند :
افقی (一) ، عمودی (丨)، با دنباله متمایل به چپ (丿)، با دنباله متمایل به راست (丶)، نقطه (、) ، قلاب (亅) ، گردشی (乛 ،乚 ، 乙 ، etc.) و صعودی
این 8 قاعده نشان دهنده این هستند که چگونه می توان این اشکال را با قلم چینی کشید.
تمامی این قواعد در کلمه ” یونگ = ابدی و جاودانه 永 ” دیده می شود.
در قدیم بر این باور بودند که ممارست در استفاده از این قواعد باعث می شود تا زیبایی خطاطی شخص تضمین شود.

4 گنجینه دانش اندوزی

4 گنجینه دانش اندوزی اصطلاحی است که به قلم مو ، جوهر ، کاغذ و دوات در زبان چینی و دیگر رسوم خوشنویسی در آسیای شرقی اطلاق می شود .
سر قلم مو می تواند از مو یا پر بسیاری حیوانات مانند گرگ ، خرگوش ، آهو ، جوجه ، اردک ، بز ، خوک و ببر درست شود .
از رسوم چینی ها و ژاپنی ها ساختن قلم مو با موی نوزاد است که آن را سوغاتی که تنها یک بار می تواند ساخته شود برای کودک می دانند.

بیشتر بخوانید: از چه کاغذی برای نقاشی خود استفاده کنیم؟ + بهترین کاغذ برای نقاشی

مهر و موم

هنرمند معمولا اثر خوشنویسی را پس از اتمام با افزودن مهر و موم در انتهایی ترین قسمت کار به رنگ قرمز تکمیل می کند . مهر و موم در وقع حکم امضای هنرمند را داشته و به روش باستان انجام می پذیرد.

نوشتار افقی و عمودی

بسیاری از خطوط آسیای شرقی مانند چینی ، ژاپنی و کره ای می توانند به صورت عمودی یا افقی نوشته شوند؛ زیرا از واحد های غیر پیوسته ای تشکیل شده اند که هرکدام به صورت تصویری در قالب مربع شکل می گنجند .
از لحاظ آیینی الفبای چینی به صورت ستون های افقی از بالا به پایین نوشته می شوند به این شکل که اولین ستون در سمت راست و متن سمت چپ ان شروع می شود .

در دنیای مدرن ، استفاده از صفحه بندی غربی ستونهای افقی ، که از چپ به راست نوشته شده و از بالا به پایین خوانده می شوند باب شده است . نشانه ها نیز در خطاطی چینی بسیار چالش برانگیز هستند چراکه هم می توانند از
چپ به راست و هم از راست به چپ (که نوع دوم بیشتر دردوره باستان استفاده می شده ) و هم از بالا به پایین نوشته می شوند .

سبک های مختلف حروف چینی

در انواع خوشنویسی چینی، حروف می توانند به 5 سبک اصلی نگاشته بشوند. این سبک ها ذاتا به تاریخ نگارش چین بر می گردند.

1-نگارش دینی ( Clerical Script )

در این سبک حروف معمولا مسطح هستند و در مقایسه با سبک پیشین و سبک مدرن امروزی که بیشتر حروف را بلند و کشیده می بینیم ، پهن تر نوشته می شوند . برخی نمونه های سبک دینی به صورت مستطیل و برخی مربع و کشیده هستند .
با اینکه در قیاس با سبک پیشین حروف کمی مستطیل تر هستند اما همچنان خمیدگی ها و تاثیرات سبک قبل پا بر جا ماندند.

2-نگارش مهری (Seal Script)

این سبک قدیمی ترین نوع نوشتار چین بوده و بااینکه بسیاری امروزه قادر به خواندن آن نیستند ولی همچنان به کار می رود . این سبک ، نگارش باستانی چین بوده و به جز به صورت خطاطی و مهرهای حکاکی شده کاربرد خاصی ندارد.

3-سبک نیمه پیوسته ( Semi Cursive Script )

سبک نیمه پیوسته به دست خط های معمول نزدیک تر است به این صورت که قلم ها و حروف در هم فرو رفته و هنگام نوشتن آن در مقایسه با روش های دیگر قلم کمتر از سطح کاغذ جدا می شود همچنین حروف را خمیده تر و با زوایای کمتر و درشت تر می بینیم .

4-سبک پیوسته ( Cursive Style )

در این نوع سبک ، بیشترین استیلیزه (ساده شدن ) و پیوستگی را در میان حروف می بینیم و همین امر سبب می شود تا خواننده برای خواندن آن نیاز به دانش ویژه داشته باشد .
کلیه حروف در این سبک بدون لحظه ای جدا شدن قلم از سطح کاغذ نوشته می شوند و حروف در جریانی سیال به یکدیگر می پیوندند . برای ایجاد ظاهر تجریدی بیشتر حروف و تسهیل نوشتار ، قلم ها یا به طور کلی حذف شدند و یا استفاده از آنها کمی بهتر شده است .
همچنین حروف زاویه دار در این نوع نوشته ها دیده نمی شود و کلیه حروف به صورت کاملا خمیده دیده می شوند.

5-سبک باقاعده ( Regular Script ) در انواع خوشنویسی

این سبک که از مهمترین سبک های نهایی محسوب می شود متاثر از نوشتار پیوسته سبک دینی است .
همانطور که از نام آن پیداست ، به آن ” با قاعده ” گفته می شود که در آن هر حرف به آرامی و دقت نوشته می شود ، قلم بارها از کاغذ جدا می شود و هر حرف به صورت جدای از حروف دیگر نوشته می شوند.

نوشتار ژاپنی

شیوه تقریبا متفادت دیگر سیستم نوشتار ، خط ژاپنی است که هجایی است یعنی هر نشانه ، مبین یک بخش یا هجا می باشد و با ترکیب با هم تشکیل یک کلمه را می دهند.
خط ژاپنی از زمان پیدایش خط باستانی اش که ” مان یو گانا
Manyogana (万葉仮名) ” نامیده می شد و حروف چینی را وارد این خط کرد ، قانون مند تر شد . ژاپنی ها سپس خط خود را که بیشتر آوایی هست تا نمادی را ” کانجی Kanji ” نامگذاری کردند .

در دنیای مدرن مشتقاتی از مان یوگانا به نام های ” کانا ” ” هیراکانا” و ” کاتاکانا” بوجود آمدند که روش ساده شده مان یوگانا بود.
بنابراین سیستم نوین خط ژاپنی بر اساس 3 نوع نگارش می باشد :
کانجی (Kanji) که برای نوشتن اسم ها ، افعال و صفات استفاده می شود.
هیراگانا (Hiragana) که برای نوشتن کلمات بومی ژاپنی استفاده می شود و به روش پیوسته می باشد .
کاتاکانا (Katakana) که برای کلمات وام گرفته شده از زبان های دیگر استفاده می شود و توسط روحانیون کیش بودا بوجود آمد .
در ژاپن سبک نوشتاری پیوسته از قدیم توسط بانوان استفاده می شد و به آن نگارش زنانه 女手 گفته می شد .
این در حالیست که نوشتار دینی مخصوص مردان بود و به آن نگارش مردانه 男手 گفته می شد .

همانطور که میبینید سیستم” کانا ” نسخه ساده شده “مان یوگانا “می باشد .
روند ساده شدن ” مان یوگانا ” جالب به نظر می رسد .

پیدایش “هیراگانا ” از “مان یوگانا”
“کاتاکانا ” به همراه معادل آن در ” مان یوگانا”

نوشتار کره ای

خط کره ای فی نفسه سیستم بسیار مشکلیست به این دلیل که اشکال حروف مطلق نیست اما ویژگی های آوایی هجاهای کلمات را نشان می دهند . به این سیستم ” هانگل Hangul ” گفته می شود .
این سیستم از اواسط قرن ۱۵ ( حدودا ۱۴۴۰ م ) بوجود آمد و از سال ۱۹۴۵ خط کلاسیک چینی به این کشور وارد شد. هانگل محبوبیتش را از دست داد .

جامو Jamo (자모; 字母) یا سیستم ناتسوری Natsori (낱소리) جامو و یا ناتسوری واحد هایی هستند که الفبای هانگل را تشکیل می دهند .
“جا” به معنی حرف و “مو” به معنا ی مادر است . وقتی که کلمات را در این خط می نویسیم ، نشانه های خطی به صورت گروههای هجایی در مربع هایی قرار می گیرند.
نحوه قرارگیری نماد ها در درون هر مربع به ساختار هجاها و حروف صدادار وابسته است. در اینجا خیلی سعی نداریم تا قواعد را با جزییات بیان کنیم اما نمونه ساده ای را در زیر می بینید :

خط ویتنامی

سیستم نوشتاری خط ویتنامی که امروزه استفاده می شود Chữ Quốc Ngữ از حروف لاتین گرفته شده و با برخی حروف دیگر ، ۹ لهجه و تعدادی جفت های صدادار (digraph) ادغام شده است .
در طول قرن ها – از ۱۵۲۷ زمانیکه دسته های مسیحیت پرتغالی شروع به استفاده از خط لاتین برای نوشتن خط ویتنامی کردند تا اوایل قرن ۲۰ زمانیکه فرانسوی ها الفبای
رسمی بر پایه لاتین را بنا نهادند – سیستم حروف چینی برای ویتنامی ها آرام آرام به استفاده از تنها چند متخصص این حرفه محدود شد .

با این وجود ، فلسفه چینی همچنان بیشترین تاثیر را دارد . اثر بالا توسط نقاشی به نام ” ترن دات Tran Dot ” خلق شده است .
وی برای اولین مرتبه هارمونی و هماهنگی ما بین رشکل حروف خط چینی و ویتنامی را اعلام کرد . اگر شما تصویر اول را ۹۰ درجه خلاف جهت عقربه های ساعت بچرخانید ، کلمات ویتنامی را تشخیص می دهید. این اثر را برای اینکه تشابه ما بین خط چینی و ویتنامی بهتر دیده شود به حالت افقی قرار داده اند .

خط عربی

در اینجا سعی داریم تا اشاراتی به زیبایی های خط عربی که سبک ها و تکنیک های مختلفی دارد داشته باشیم. پیدایی این خط از خط نبطی ( منطقه ای در اردن کنونی ) بوده و در مجموع 28 حرف دارد. این 28 حرف از 18 فرم پایه ای تشکیل شده اند که به هر کدام یک یا دو یا سه نقطه در بالا یا پایین آنها اضافه شده.
خط عربی از سیستم خطی به نام “ابجد” استفاده می کند که کمتر برای همگان به معنای واقعی آشناست.

فرم بر اساس متن

شکل این حروف بسته به اینکه در کجای جمله قرار می گیرند (ابتدا، وسط یا انتهایی) در انواع خوشنویسی تغییر می کند.
در زیر تغییرات حرف ” ک ” را می بینید :

تفکیک حرف ها در انواع خوشنویسی

انواع خوشنویسی در خط عربی در واقع سیسنک ابجد واقعی نیست. حروف بیصدای کوتاه و صدادار بلند توسط الفبا نشان داده می شونند ولی حروف صدادار کوتاه و بی صداهای بلند عموما در نوشتار نشان داده نمی شوند. نگارش آن دارای تعداد زیادی تفکیک کننده است که در عربی مدرن حروف بیصدا را نشان می دهند. در اینجا توجه به برخی از مثال های مرتبط می تواند برای شما جذاب باشد:

الف به عنوان واحد تناسب

قوانین هندسی و قواعد تناسب در انواع خوشنویسی نقش مهمی را ایفا می کنند.
” الف ” که اولین حرف محسوب می شود و اساسا خطی مستقیم و عمودی است، به عنوان واحدی جهت نوشتن بقیه حروف محسوب می شود.
ارتفاع الف : بسته به خطاط و سبک نوشته بین 12 تا 13 نقطه متغیر است.
عرض الف : نقطه ، مربعی است که در اثر فشار دادن نوک قلم نی بر سطح کاغذ و کشیدن آن بوجود می آید. فرم آن بستگی به این دارد که قلم چگونه تراشیده شده و چه فشار توسط انگشتان به آن وارد شده است.
دایره ذهنی : دایره است که الف در حکم قطر آن است و تمام حروف می توانند در آن جای گیرند.

سبک های مختلف در انواع خوشنویسی

خط عربی شامل سبک های مختلفی در حدود 100 نوع می باشد. ولی 6 سبک اصلی وجود دارند که برخی بر اساس هندسی بودنشان (کوفی و متغیر های آن) و برخی به واسطه پیوستگی (رقاع ، نسخ و ثلث) تشخیص داده می شوند .

بیشتر بدانید: 3 نکته ساده برای ساخت کلاژ

• خط کوفی
  این خط به خاطر زاویه دار بودن و گرد بودن و تناسبات آن شهرت دارد.

• خط ثلث
  ثلث که به معنی یک سوم از هر چیز است به تناسب بین قلم و کاغذ که در دوران قدیم به آن طومار گفته می شد گفته می شود.

• خط نسخ
  این خط به معنای ” کپی کردن ” میباشد یکی از خطوطی است که در آن تناسبات کامل خطاطی رعایت شده است.
  از این خط به خاطر راحتی خواندن و انواع خوشنویسی برای کپی کردن آیات قرآن استفاده می شد.

• خط تعلیق
  نام این خط که به معنای “معلق بودن” است از نحوه شکل گیری حروف آن گرفته شده است.
  این خط که هطی ایرانی است در اوایل قرن 9 میلادی رواج یافت . به این خط “خط فارسی” هم می گویند.

• خط دیوانی
  این خط که از خط تعلیق ملهم می باشد توسط عثمانی ها رواج یافت و نام آن نیز از ” محافل درباری” که به آن دیوان می گفتند گرفته شده است.
• این خط به خاطر پیچیدگی های حروفش و قرارگیری نزدیک حروف در کنار یکدیگر شهرت دارد .

• خط رقاع
  این خط ترکیبی از خطوط ثلث و نسخ است.
  از مشخصات این خط سادگی، حرکات کوچک خطوط و دنباله های افقی کوتاه وکاربرد آن در بیشتر نوشته های روزانه می باشد.
  گفته می شود که برای یادگیری این خط ابتدا خط نسخ آموزش داده می شود.

• متون با دوجهت

هنگامیکه متن های از راست به چپ با متون از چپ به راست در یک جمله قرار می گیرند هر متن می بایست در جهت خود نگارش شود. به این متون در  انواع خوشنویسی ، متون دوجهته گفته می شود.

ابزار مورد استفاده در انواع خوشنویسی

برای شروع انواع خوشنویسی ابتدا می بایستی که ابزار آن را بشناسید. این ابزارها قلم، قیچی، کلتر قلم و دوات می باشند.
ابزار سنتی نوشتن خط عربی قلم نی می باشد که از بامبوی خشک شده بدست می آید. روش بدست گرفتن آن با انگشت میانی، اشاره و شصت است. تنها فشار اندکی برای استفاه از قلم برای نوشتن کافیست.

برای استفاده از جوهر گزینه های مختلفی نظیر جوهر مشکی، قهوه ای (که معمولا به خاطر فشردگی مناسب و دوام زیاد بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد )، زرد، قرمز، آبی، سفید، نقره ای و طلایی وجود دارند. مساله مهم این است که در نهایت بتوانید پویایی بیشتر ی به ترکیب بندی بدهیم.

پیدایی خط عربی باعث شکل گرفتن سبک های خوشنویسی شد که بر اساس گونه های آنها بسیاری از نیاز ها را مرتفع کرده و مورد کاربری سلیقه های مختلف قرار گرفتند:

چند نمونه از تکنیک ها در انواع خوشنویسی

• سبک گلزار
  این سبک در 1979 میلادی در خوشنویسی اسلامی شکل گرفت. در این سبک که معمولا در خوشنویسی ترکیبی کاربرد داشته و حروف نسبتا درشتی
  دارد ، فضای مابین خطوط با موتیف های تزیینی، گیاهان، گل ها، پرتره، صحنه های شکار و نقش های هندسی پر می شود.
• سبک مثنی یا آینه ای
  در این روش خطوط سمت چپ همانند آینه در سمت دیگر منعکس می شودند.
• سبک طغرا
  این سبک معمولا برای ساخت مهر های درباری استفاده شد و بسیار مورد علاقه دربار عثمانی بود.
  این خط طوری نوشته می شود که هر یک از نماد ها به گونه ای پر آب و تاب در کنار یکدیگر قرار می گیرند.
• انواع خوشنویسی جانوری
  در این سبک کلمات به شکل حیوانات، پرنده ها، اشیا و پیکر آدمی شکل می گیرند.
• سبک چینی
  سبکی اسلامی متاثر از چینی است که در واقع به همه سبک های اسلامی چینی
  اطلاق می شود ولی بیشتر آن دسته از خطوط مد نظر است که دارای قلم های با پهنای زیاد هستند و بیشتر به خط چینی شباهت دارند . این سبک بیشتر در چین شرقی کاربرد داشت .
  از جمله خوشنویسان معروف آن “حاج نورالدین” میباشد .
• سبک نستعلیق
  نستعلیق سبک خوشنویسی بارز زبان فارسی گاها جهت نوشتن تیتر متون عربی نوشته شده به زبان تعلیق استفاده می شد . سبک محبوب نستلعیق به عنوان نوعی در ایران، پاکستان و افغانستان محسوب می شود.
  نستعلیق به معنی “معلق شده ” بوده و بر اساس نحو قرار گرفتن حروف یک کلمه در کنار کلمه قبل (معمولا هم سطح یا یک پایینتر) نامگذاری شده است.

در انواع خوشنویسی ، نوشتار فارسی – عربی معمولا پیوسته است.

این خصیصه در تایپوگرافی کامپیوتر هم دیده می شود. به این صورت که حروف معمولا متصل به یکدیگر قرار می گیرند، نوشتار از سمت راست به چپ و اعداد از سمت چپ به راست انجام می شود. برای تشخیص راحت تر حروف صداهای غیر عربی، حروف جدیدی به همراه نقطه ، خط و شکل های دیگر خلق شده اند.

نوشتار برهمنی

این خط گسترده ترین خانواده خطی در دنیاست که به آن ” ابوگیداس Abugidas ” گفته می شود .
این سبک نوشتار بیشتر بر اساس حروف بیصداست و حروف صدادار معمولا در درجه دورم اهمیت قرار دارند.
(این مساله با سیستم الفبا که حروف صدادار به اندازه حروف بی صدا اهمیت دارند و یا
سیستم ” ابجد که در ان حروف صدادار در یک کلمه کاملا حذف هستند تضاد دارد.)
خط برهمنی بیشتر در آسیای جنوبی ، آسیای جنوب شرق و قسمت هایی از مرکز و شرق آسیا رواج دارد .
این سیستم بسیار متنوع شامل هیندی ، سانسکریت ، نپالی و … می باشد که از مهمترین آنها خط “دواناگری Devanagari” است .

خط دواناگری Devanagariو ماترا Matra

خطوط نپالی و هیندی هر دو زیر مجموعه الفبای این خط देवनागरी می باشند.
کلمه دواناگری کلمه ای مرکب وشامل دو ریشه ” دوا ” به معنی خدا و “ناگری ” به معنای شهر می باشد .
در مجموع به خطی اطلاق می شود که هم دینی و هم شهری و پیچیده است .
برای نشان دادن اصواتی که ممکن است برای صداشناسی هیندی آشنا نباشد، حروف دیگری از دواناگری اضافه می شوند که صدای مشابهی دارند و یک نقطه به زیر آنها اضافه می شود که به آنها ” نوکتا Nukta” گفته می شود .

از چپ به راست نوشته می شود بر اساس خطوط افقی ای که حروف از آنها آویزان شده یا به آنها متصل هستند شناخته می شود.
همچنین نشان های دیگری نیز می توانند به انتهای کلمات اضافه شوند مانند نقطه زیر کلمه و یا خط مورب به نام “ویراما” زیر آخرین حرف کلمه در صورتیکه حرفی بیصدا باشد.

خصیصه جالب توجه در خط برهمنی و به خصوص دواناگری خط افقی ای است که برای حروف بیصدایی که حرف صداداری مابینشان نیست استفاده می شود.
این روش را “سام یوگا Samyoga ” که به معنای اتصال به هم است در سانسکریت می نامند . گاهی حروف به تنهایی به یکدیگر متصل می شوند و گاهی به اتصال دهنده نیاز دارند. در زیر نمونه زیبا از یک اتصال که به عنوان امضا کاربرد دارد را می بینید :

ماترا چیست؟

همه حروف در سیستم داوانگری دارای حرف “a” هستند.
در صورتیکه بخواهند حروف بیصدا را به آنها اتصال دهند خطوط نشانه ای را به نام “ماترا ” در معنی حرف اضافه وابسته به حرف اضافه می کنند.

سیستم نوشتار و انواع خوشنویسی تایلندی

این سیستم بر پایه سانسکریت، پالی هندی است . برای نمایش حرف صداداری به جز آنکه در کلمه مورد نظر وجود دارد، نشانه هایی به اطراف کلمه اضافه می کنند.
روش تایلندی دارای سیستمی است که با برگرفتن بخش هایی از اعداد هندی ، بر اساس تفکیک صداها عمل می کند.

سیستم نوشتار و انواع خوشنویسی تبتی

شکل حروف تبتی بر اساس حروف هیندی اواسط قرن 7 می باشد.
تا قرن9 میلادی تغییری در ظاهر هط به وجود نیامد.
در نتیجه این تغییرات تضاد زیادی بین خوانش و دیکته کلمات بوجود آمد.
این زبان دارای 30 حرف بی صدا است که بخش های کلمات با نشانه های مثلثی به نام “tseg” از یکدیگر جدا می شوند و چون بیشتر کلمات تبتی یک بخش دارند ، این علامت به عنوان جداکننده کلمات استفاده می شود.

مانند دیگر نقاط آسیای شرقی ، معمولا داشتن سواد و فن خوشنویسی از افراد طبقات بالای جامعه انتظار می رفت. برای نوشتن این خط به جای قلم مو از قلم نی استفاده می شد .
مانترا ها در این زبان عبارتند از صداها ، بخش ها ع کلمات یا گروه کلماتی که می توانند تغییرات ظاهری در کلمات ایجاد کنند هستند.

استفاده از مانتراها زمان جنبش های معنوی در آیینها و مذاهب شرقی رواج داشت . برای حفظ مانتراهای تبتی، از همان مانتراها در سانسکریت نیز استفاده می شود.

نتیجه گیری در مورد انواع خوشنویسی

آنچه از این متن در می یابیم این است که خطوط چینی و عربی دارای سبک های متنوعی هستند که در انواع خوشنویسی دیگر زبانها بندرت دیده می شود.
این سبک ها می توانند دارای حالت پیوسته و یا هندسی باشند. گاهی در برخی از زبانها این تنوع دیده نمی شود.
شاید به همین دلیل خط ژاپنی جالب به نظر برسد زیرا این نگارش ترکیبی از 3 نوع سبک متفاوت است.
ساختار خط کره ای نیز جذاب است: تمامی حروف و نشانه ها در قالب مربعی جا می گیرند تا یک بخش از کلمه را تشکیل دهند .
سیستم های نوشتاری و انواع خوشنویسی در ساختار بسیار متفاوت هستند و همین امر آنرا جالب توجه می کند.

بسیاری زبانها ترکیبات زیادی دارند که می توانند در تیپوگرافی امروزه مورد استفاده قرار گیرند.
خط عربی، تایلندی و بسیاری دیگر سیستم نشانه ای وسیعی دارند . عربی دارای جنبه تزیینی است. نشانه های اتصال ligatures برگرفته از لاتین را در خط داناگری می بینیم. شما می توانید کارهای زیادی انجام دهید تا طراحی جذابی را بوجود بیاورید.
تا به حال از مهر قرمز به جای مهر مشکی استفاده کرده اید ؟ تا به حال به این فکر کرده اید که فونت ها را برای اینکه ظاهر جدید تری داشته باشند بچرخانید همانطور که در خط ویتنامی این اتفاق می افتد.
یا ایجاد حس تعلیق در طراحی هایتان همانند آنچه در خط عربی می بینیم. اگر هیچ کدام آنها را انجام نداده اید به متن بالا برگردید.

سوالات و پاسخ هایی  که در این بخش بیشتر مطرح شده است .