تاریخچه مینیاتور

مینیاتور در تاریخ هنر ایران از قدمت زیادی برخوردار است.
زمانی که ایرانیان برای اولین بار از هنر نقاشی استفاده کردند، در آثار هنری خود از
طبیعت و تصورهای ذهنی خود استفاده می کردند و به همین دلیل هنر مینیاتور یکی از هنرهای اصیل ایرانی می باشد.
در نقاشی مینیاتور، تصورات و ایده های ذهنی برای به تصویر کشیدن نقاشی هایی غیر واقعی به کار برده می شود.
به همین دلیل مبالغه زیادی در آثار هنری نگارگری به چشم می خورد و اغراق یکی از ویژگی های هنر مینیاتور می باشد.
هنر غرب تنها در آغاز قرن بیستم بود که شروع به کشف مینیاتور کرد.
هندسه و رنگ های درخشان مینیاتور ایرانی از ویژگی های بی نظیر این هنر ایرانی به شمار می رود.

مینیاتور ایرانی

نقاشی مینیاتور یک هنر شرقی است که در میان ایران و چین از گذشته های دور تا کنون رواج داشته است.
البته ایرانیان شیوه نقاشی چینی را به سبک خود تغییر دادند و با هنر ایرانی و اسلامی
آمیخته و در نقاشی های خود از مفاهیم انتزاعی برای بیان معنا و مفهوم مورد نظر خود استفاده کردند.
تصاویر طبیعت و هم چنین ایده های خلاقانه و غیر واقعی در نقاشی مینیاتور استفاده
می شود و اثر هنری خلق شده توسط هنرمند به گونه ای انتزاعی و غیر واقعی جلوه
می کند و برای بیننده، اغراق آمیز می باشد و در مفاهیمی مانند جاودانگی و عالم معنا به کار برده می شود.
این ویژگی مینیاتور دست هنرمند را برای خلق تصورات و تخیلات ذهنی باز گذاشته است
و به آسانی می توان با استفاده از خیال به نقاشی پرداخته و آثاری مرتبط با تعالی روح را به تصویر کشید.