مبانی عکاسی

از دیدن عکس ها چقدر لذت می برید؟ تا چه اندازه با مبانی عکاسی آشنایی دارید؟ عکس هایی که از بازی بچه ها یا گردش در طبیعت و یا از جشن عروسی دوستان ثبت کرده ایم، همیشه ما را ترغیب به مشاهده ی دوباره و دوباره می کنند. عکس ها یادآور خاطرات گذشته هستند.
آیا با نحوه ی عملکرد دوربین ها آشنایی دارید؟ آیا انواع مختلف دوربین ها را می شناسید؟ در این قسمت با مفاهیم پایه «عکاسی» آشنا خواهیم شد. با توضیحاتی که در ادامه ذکر شده به درک درستی از مفهوم عکاسی خواهیم رسید و همچنین با انواع مختلف دوربین ها و تفاوت های میان عکاسی و فیلمبرداری آشنا می شویم.

همچنین مفاهیم متفاوت کمپوزیسیون و نوردهی در عکاسی را با تمام جنبه ها و ویژگی ها مورد بحث قرار می دهیم.
امیدواریم که این مطلب مسیر روشنی برای شما در دنیای عکاسی باز نماید. پس در ابتدای مسیر با معنی لغت «عکاسی» از دیدگاه فعالان حرفه ای بصری آشنا می شویم. با ثبت نام در دوره عکاسی پویااندیش با تمامی این نکات آشنا شده و تبدیل به یک عکاس حرفه ای خواهید شد.

مبانی عکاسی : مفهوم عکاسی

ارتباطات از نیازهای اصلی جامعه ی بشری امروز است. بدون ارتباطات هیچ فردی در جامعه دوام نخواهد آورد. به منظور انتقال احساسات و عقاید خود از راه های ارتباطی مختلفی مانند ارتباط هوایی برای ارتباطات شخصی یا گروهی، رسانه های مبتنی بر تکنولوژی برای دریافت اطلاعاتکه از جمله ی آن ها می توان به روزنامه، تلویزیون، رادیو و عکس ها که ارتباط تصویری نامیده می شوند اشاره نمود.
ارتباط تصویری برای جذب مخاطب های مختلف سبک های متفاوتی همچون عکس های روزنامه یا عکس های متحرک دارد. عکاسی یک روش ارتباطی جهانی و ابزار ارزشمندی در همه ی زمینه ها به شمار می آید. از مسائل خانوادگی گرفته تا عکس هایی از انفجار بزرگ و یا عکس های ماهواره ای از کره ی ماه یا زمین، عکس ها همه چیز را حتی اگر به چشم انسان قابل رویت نباشند، ثبت می کنند.
بنابراین می توان گفت که عکاسی روند ساخت عکس ها از طریق حرکت نور بوده و یک اختراع علمی و علاوه بر آن یکی از اشکال اصلی هنر به شمار می رود.

مبانی عکاسی : ایده های اولیه ی عکاسی

به عقیده ی پیتر رز پلهام:« در صورتی که عکاسی تنها به عنوان یک شیوه ی فنی برای ثبت برخی حقایق بصری مشابه به شمار رود، آن را ضمیمه ای به علم می شود نامید.
گرچه اگر آن را روشی برای ابراز احساسات افراد به یکدیگر بنامیم، تبدیل به هنر می شود. نکته ای که پلهام یکی از بزرگترین عکاسان جهان به آن اشاره دارد این است که عکاسی یک تکنولوژی برای ثبت موقعیت ها نیست بلکه یک هنر برای ثبت احساسات و حالات طبیعت می باشد.

در حقیقت عکاسی بازی با نور است. لغت عکاسی شیوه ای برای ثبت تصویر یک جسم با حرکت نور یا پرتوهای ابزار حساس معنا می شود. کلمه ی عکاسی از لغات یونانی فوتو به معنی «نور» و گراف یا گرافین به معنی «ترسیم» برگرفته شده است.
این لغت به عنوان شیوه ای برای تولید هر نوع تصویر قابل رویت توسط حرکت نور به شمار می رود. استفاده از لغت عکاسی در ابتدا توسط سر جان فردریک ویلیام هرشل(۱۷۹۲-۱۸۷۱) در تاریخ ۲۸ فوریه ی ۱۸۳۹ در نامه ای به ویلیام هنری فاکس تالبوت(۱۸۰۰-۱۸۷۷) پیشنهاد و استفاده شد.

لغت عکاسی معمولا به شکل گیری تصاویر بصری توسط لنز دوربین بر روی فیلم یا مواد دیگری که لایه های نقره ای حساس به نور و تکثیر و تولید دوباره ی این تصاویر به وسیله ی حرکت نور اشاره دارد؛ در معنای گسترده تر شامل شکل گیری تصاویر توسط پرتوهای غیر قابل رویت(فرابنفش و فروسرخ) و تصاویر ثبت شده بر روی مواد حساس دیگر بدون نقره توسط روند شیمیایی و فیزیکی یا هر دو، می شود.

مبانی عکاسی : سیر تحولات عکاسی

از اولین دوربین ها می توان به دوربین obscura یک اتاق تاریک با سوراخ ( که بعدها با نام لنز شناخته شد) بر روی یک دیوار که تصاویر اشیای بیرون اتاق بر روی دیوار مخالف می افکند.
در سال ۱۸۳۹ لوییس ژاک مانده داگر اولین شیوه ی عکاسی تبلیغاتی یعنی کلیشه ی داگر را معرفی نمود. دو سال بعد ویلام هنری فاکس تالبوت شیوه ی کالوتیپ منفی-مثبت را به ثبت رساند که به عنوان اولین شیوه ی عکاسی مدرن شناخته می شود.
پس از آن شیوه ی کلودیون مرطوب در سال ۱۸۵۱ و شیوه ی Dry plates در سال ۱۸۷۱ به دنیای عکاسی معرفی شدند. جرج ایستمن، کارآفرین جوان پر انرژی فیلم های انعطاف پذیر را در سال ۱۸۸۹ اختراع نمود.

از آن پس حساسیت نوری(سرعت) فیلم ها به طور چشمگیری افزایش پیدا نمود و کیفیت لایه های حساس فیلم ها به قدری افزایش یافت که عکس های چاپ شده چندین برابر اندازه ی فیلم اجرا می شوند.
عکاسی رنگی که در قرن نوزدهم معرفی شده و بسیار پر هزینه بود، پیشرفت های چشمگیری به خود دید که به اندازه ی ثبت عکس های سیاه و سفید آسان شده بود. پیشرفت های فنی در دوربین آن را از یک حجم بزرگ به دستگاهی کم حجم و پیچیده تبدیل نمود که در داخل جیب جا می شد. و در آخر عکاسی در میان توده ی مردم شیوع یافت و دوربین های دستی به تلاش جرج ایستمن در دستان آنها رایج شد.

شرکت کداک

شرکت Kodak ایستمن در آوریل سال ۱۸۸۰ تاسیس شد، در آن هنگام ایستمن به تولید بشقاب های خشک عکاسی برای فروش در Rochester مشغول بود.
این شرکت تازه تاسیس شده پس از شکست در فروش بشقاب های خشک رو به ورشکستگی رفت. پس از آن ایسمن به فکر جایگزینی این محصولات افتاد و علاوه بر کسب درآمد به شهرت رسید.
طبق اظهارات وی به منظور ساده سازی دوربین ها مانند یک مداد، ایسمن فیلم های انعطاف پذیر را جایگزین بشقاب های حجیم نمود. در سال ۱۹۸۸ دوربین Kodak با شعاری بسیار مهم و جذاب «شما دکمه را فشار دهید، بقیه به عهده ی ما» معرفی شد. نام تجاری Kodak در سال ۱۹۸۸ ثبت شده و اخیرا به عنوان چهارمین برند شناخته شده در دنیا معرفی شده است.

مبانی عکاسی : انواع دوربین

واژه ی دوربین از لغت لاتین به معنای اتاقک گرفته شده است. در واقع دوربین یک جعبه ی نور کوچک با یک سوراخ است.
با استفاده از یک کارتن(جعبه مقوایی)، مقداری چسب سیاه و مقداری فویل یا قطعه ی کوچکی از قوطی نوشابه یک دوربین ساده ساخت. گرچه این دوربین های سوراخ دار ظرافت چندانی نداشته و برای ثبت عکس باید حدود ۲۰ دقیقه زمان صرف کنید.
دوربین ها به چند روش طبقه بندی می شوند:
الف) انواع دوربین بر اساس عملکرد

1. عکاسی
2. فیلمبرداری

ب) انواع دوربین بر اساس تکنولوژی

1. آنالوگ
2. دیجیتال

پ) انواع دوربین بر اساس اندازه

عکاسی

1. دوربین رینج فایندر (RF)
2. دوربین تک لنزی بازتابی (SLR) (امروزه دوربین های دیجیتال در بین عکاسان از محبوبیت بالاتری برخوردار است)

فیلمبرداری

1. سلولوید
2. ویدیویی

تفاوت دوربین RF و SLR

یافتن نقاط گره ای در دوربین های (RF) و (SLR) اندکی متفاوت است. به طور خلاصه می توان گفت که تفاوت میان دوربین RF و SLR در حالت پیش نمایش است.
در دوربین RF تصویر پیش نمایش و تصویر گرفته شده برابر نیستند.

مقدار اطلاعات تصویر در لبه ها متفاوت است. در دوربین SLR تصاویر ثبت شده و پیش نمایش شده کاملا مشابه هستند؛ در اصطلاح کامپیوتری دوربین SLR یک دوربین «WYSIWYG» معرفی می شود.
تفاوت دوربین RF به دلیل مسیرهای متفاوت بصری پیش نمایش و عکس ثبت شده رخ می دهد. دوربین Rf دو مسیر بصری دارد که یکی به درون لنز برای ثبت عکس رفته و دیگری به پنجره ی پیش نمایش می رود.

تفاوت دوربین آنالوگ و دیجیتال

به عقیده ی پاول وتل، آنالوگ به عنوان یک تکنولوژی شیوه ی دریافت امواج صوتی ( بیشتر مواقع صدای انسان) و ویدیویی و تبدیل آن به دالس های الکترونیکی است.
از طرف دیگر دیجیتال، سیگنال ها را در نقاطی که اطلاعات ویدیو یا صوت توسط ۰ و ۱ به نمایش در می آید به ساختار باینری تبدیل می نماید. و این دستگاه-دوربین های دیجیتال یا آنالوگ، فکس، مودم- است که همه ی تبدیل ها را برای انسان ها انجام می دهد.

تکنولوژی آنالوگ مفاهیم ساده ای داشته و با هزینه های پایین دهه های زیادی در خدمت بشریت بوده است. اما ویژگی منفی سیگنال های آنالوگ محدودیت اندازه ی آنها در انتقال مقدار اطلاعات است.
بر خلاف آن زیبایی دیجیتال این است که در پایان انتقال از انجام مراحل بعد اطلاع دارد. به این ترتیب خطاهایی که در انتقال اطلاعات رخ می دهند را اصلاح می نماید. به این خاطر، وضوح در شیوه ی دیجیتال مزیت بزرگی به شمار می آید. در بیشتر مواقع، در این تکنولوژی صداهای بدون دگرگونی و تصاویر تلویزیونی واضح تر خواهیم داشت.

تفاوت دوربین سلولید و ویدیویی

سلولوبد یک ماده ی بی رنگ اشتعال پذیر ساخته شده از نیترو سلولوید و کافور است و از آن در ساخت فیلم عکاسی بهره می گیرند. این ماده به عنوان اولین ماده ی پلاستیکی ترکیبی در سال ۱۸۶۹ از کلویید سلولز نیترات(نیتروسلولز) پلاستیکی شده توسط کافور ساخته شده است، این ماده سخت، ارزان و در برابر آب، روغن و اسید رقیق مقاوم است. بیشتر فیلم های شاخص با استفاده از فیلم های سلولوییدی فیلمبرداری شده اند.

بزرگترین خصیصه ی فیلم های سلولوییدی این است که وضوح و کیفیت تصاویر قابل قیاس نیستند. از طرف دیگر، ویدیو قالب جدیدی برای ضبط تصاویر متحرک می باشد، مجموعه ای از تصاویر فریم شده که در کنار یکدیگر قرار گرفته و حرکت را تداعی می کنند.
یک ویدیو از طریق چند فریم در ثانیه یا مقدار زمان میان تغییر فریم ها انتقال می یابد. از بزرگترین مزیت های این فرمت مشاهده ی لحظه ای تصاویر ضبط شده می باشد. اما در فرمت سلولوییدی تصاویر در همان لحظه قابل مشاهده نخواهند بود.

مبانی عکاسی : عکاسی و فیلمبرداری

همانطور که در بخش های قبل توضیح دادیم، عکاسی شیوه و هنر ثبت تصاویر با استفاده از دریافت نور بر روی یک مدیوم حساس به نور، مانند فیلم یا سنسور الکترونیکی است.
عکاسی به شیوه ی ثبت تصاویر ثابت در مواد عکاسی یا کاغذهای حساس به نور و یا حافظه توسط عملکرد نور در لنز دوربین می باشد.
این دستگاه در قرن نوزدهم به واسطه ی ایده های مخترعان فرانسوی، نیسفور نیپس و لوییس ژاک مانده داگر با ترکیب اختراعات کشف شد که در نهایت منجر به ساخت اولین شیوه ی موفقیت آمیز تبلیغاتی یعنی کلیشه ی داگر(۱۸۳۷) شد.

علاوه بر آن دو مخترع انگلیسی با نام های توماس وج وود و ویلیام هنری فاکس تالبوت شیوه ی کالوتیپ مثبت-منفی را در سال ۱۸۳۹ ابداع نمودند که به نخستین تکنیک عکاسی مدرن تبدیل شد.
عکاسی در ابتدا در ثبت پرتره و مناظر کاربرد داشت. در دهه های ۱۸۵۰ و ۶۰ ، متیو بریدی(Mathew B. Brady) و راجر فنتون (Roger Fenton) جنگ عکاسی و روزنامه نگاری مصور را آغاز نمودند.
در خلال این کشمکش ها دو دیدگاه عکاسی پدید آمدند: یک شیوه گرفتن دوربین و ثبت نتایج مستند در دنیای واقعی بود و شیوه ی دیگر دوربین را تنها ابزاری مانند قلمو تعبیر می کرد که نتایج هنری خلق می کند.

مبانی عکاسی : قسمت های دوربین عکاسی

برای ثبت یک عکس به دوربین عکاسی ریج فایندر یا SLR نیاز داریم. به عقیده ی لیز ماسونر، عکاس سر شناس، می توانیم اجزای دوربین را به دو بخش بدنه ی دوربین و لنز تقسیم کنیم. ابتدا به سراغ بدنه ی دوربین می رویم.
بدنه ی دوربین مهمترین قسمت یک دوربین را تشکیل می دهد. یک جعبه که فیلم و کنترل های دوربین را در خود جای داده است. لنز اغلب در داخل بدن قرار داشته و یا بر روی آن سوار می شود. در بدنه باتری هایی برای عملکرد شاتر، فلش، تغییر نور و سایر کنترل ها تعبیه شده است. همچنین حلقه هایی برای اتصال بند و حمل آسانتر نیز بر روی دوربین قرار دارند.

بدنه ی دوربین از اجزای زیر تشکیل می شود:

• لنز: لنز قسمتی از دوربین است که نور را درون بدنه و بر روی فیلم متمرکز می سازد.دیافراگم نیز درون لنز قرار دارد.
• محفظه ی فیلم: در دوربین های فیلمی، محفظه ای در پشت دوربین به منظور جاگذاری فیلم تعبیه شده است. این محفظه فضایی برای قرار دادن فیلم، چرخ دنده هایی برای هدایت فیلم در طول قسمت نوردهی، بشقاب فشار برای محکم شدن فیلم و یک قرقره جهت حرکت فیلم در خود دارد.
• Viewfinder: منظره یاب سوراخی است در پشت دوربین که عکاس از طریق آن دوربین را بر روی صحنه تنظیم می نماید.
• شاتر: قطعه ی پلاستیکی یا فلزی در داخل دوربین که از برخورد نور با فیلم یا سنسورهای دیجیتال ممانعت می کند.
• کنترل شاتر: کنترل شاتر دکمه ای است که شاتر را در درون دوربین به مدت زمانی خاصی بلند می کند تا نور به فیلم تابیده شود.
• کنترل سرعت شاتر: قسمتی در دوربین است که با تنظیم زمان از طریق آن شاتر به همان مدت باز می ماند.
• کنترل سرعت فیلم: این عملکرد به منظور نوردهی دقیق تنظیمات دوربین را با سرعت فیلم هماهنگ می سازد.
• کنترل F-stop: این عملکرد امکان تنظیم اندازه ی دیافراگم را در درون لنز فراهم می سازد.
• فلش: فلش وسیله ای در عکاسی است که نورهای لحظه ای مصنوعی تولید می کند. بیشتر دوربین ها دارای فلش سر خود هستند.
• کفشک دوربین: کفشک دوربین قسمتی است که در بالای بیشتر دوربین های SLR در جایی که فلش خارجی متصل می شود، قرار دارد.
• گیره لنز: این وسیله بر روی دوربین ها امکان تغییر لنزها را فراهم می سازد، در جلوی دوربین حلقه ای فلزی قرار دارد که لنزها به آن متصل می شوند.

دوربین فیلمبرداری

دوربین فیلمبرداری نوعی از دوربین عکاسی است که سکانس های سریعی از عکس ها را بر روی نوار فیلم ضبط می کند. بر خلاف دوربین عکاسی، که هر بار تنها یک تصویر ثبت می کند، دوربین فیلمبرداری مجموعه ای از تصاویر که به آن فریم گفته می شود را ضبط می نماید. این اتفاق از طریق مکانیزم متناوب رقم می خورد. فریم ها بعدا در یک پروژکتور فیلم با سرعت مشخص پخش می شوند که به آن «نرخ فریم» (تعداد فریم در هر ثانیه) می گویند.
چشم ها و مغز فرد در هنگام مشاهده دو تصویر جداگانه را با یکدیگر ادغام کرده و تصور حرکت پدید می آورد. دوربین ویدیویی یک دوربین دستی و قابل حمل و نقل مشابه با دوربین فیلمبرداری است اما با این تفاوت که بر روی کاست و برای پخش در تلویزیون ضبط می کند.
در دوربین ویدیویی، امکان ضبط صدا همزمان با تصویر فراهم است. بنابراین در دوربین های ویدیویی میکروفون، اسپیکر و صفحه ی LCD به بدنه ی دوربین افزوده شده اند.

مبانی عکاسی : کمپوزیسیون و نوردهی

کمپوزیسیون و نوردهی دو قسمت اساسی در عکاسی هستند. یک فرد برای ثبت عکس دو کار انجام می دهد، کمپوزیسیون و نوردهی.
به معنای واضح تر، نوردهی به بخش فنی عکاسی و کمپوزیسیون به دیدگاه هنری عکاس تعلق دارد. عکاسی پر از قوانین است که در اینجا به یکی از قوانین ابداعی آن اشاره می کنیم. این قانون را قانون ترکیب بندی و نوردهی می نامیم. عکاس باید ابتدا ترکیب بندی کرده و بعد نوردهی کند، این یک قانون است.

کمپوزیسیون

کمپوزیسیون بخش خلاقانه یا هنری است که عکاس همه ی عناصر تصویر در یک فریم یا منظره یاب را به منظور ساخت یک ترکیب بندی جذاب در کنار هم می چیند.
سه روش اصلی برای ترکیب عناصر در کمپوزیسیون وجود دارد:

1. فرد اشیا را در کنار یکدیگر به حرکت در می آورد که این روش تنها در عکاسی کاربرد خواهد داشت.
2. فرد از آدم ها درخواست حرکت و یا حرکت دادن اجسام را دارد.
3. فرد باید به روشی موثر کمپوزیسیون را با تغییر دیدگاه شما کنترل نماید.

در کتاب عکاسی برای مبتدیان نویسنده اشاره دارد که یک مبتدی بدون ایده های هنری یا ایده های هنری اندک، اغلب به مشکلاتی در خصوص تنظیم یا «ترکیب» عناصر مختلف از درون منظره یاب دوربین به منظور ثبت بهترین تصویر بر می خورد. اگر دوست دارید عکاسی را بصورت حرفه ای و اصولی یاد بگیرید اما زمان آزاد لازم برای شرکت در دوره های حضوری را ندارید، می توانید در دوره های آنلاین عکاسی پویا اندیش شرکت کنید.

روی در این کتاب چند نکته ی مهم به مبتدیان ارائه می کند:

1. سوژه ی مورد نظر را از چهار لبه ی تصویر دور نگه دارید، در غیر این صورت تصویر عجیب و غریب خواهد شد.
2. سوژه را از مرکز تصویر دور نگه دارید.
   در غیر اینصورت تصویر تار و بسیار رسمی خواهد بود.
3. فضای بیشتری در جلوی سوژه و پشت آن قرار دهید.
   در پرتره، باید فضای بیشتری در مسیر نگاه فرد قرار دهید.

یک سوژه ی متحرک باید در تصویر به صورت متحرک به نمایش در آید. دوری از سوژه های ناخواسته از طریق تغییر نقطه ی دید یا زاویه ی دوربین امکان پذیر است. همیشه به خاطر داشته باشید که در هنگام عکاسی هیچ چیز مهمترین از سوژه نیست.

مبانی عکاسی : نوردهی

حال به بخش علمی عکاسی یعنی نوردهی می پردازیم. نوردهی بخش مکانیکی و علمی عکاسی است که عکاس فیلم را در معرض نور قرار می دهد.
نوردهی به معنای برخورد نور با فیلم است. قسمت دشوار آن مقدار نور مورد نیاز و کنترل مقدار نوری است که به فیلم می تابد.
عکاس نوردهی باید نوردهی را از طریق عبور نور از داخل دیافراگم برای مدت زمان مشخصی کنترل کند. دیافراگم ها و شاترها به منظور کنترل نوردهی مورد استفاده قرار می گیرند.

در صورتی که نور ورودی بیش از حد باشد، تصویر می سوزد که به آن نوردهی بیش از حد و در حالت برعکس نوردهی کم می گویند. بنابراین، تنظیم دیافراگم مناسب و سرعت شاتر مسئله ی بسیار حساسی است. حال سوال اینجاست که دیافراگم و سرعت شاتر به چه عواملی مبتنی هستند؟

Ashok Dilwali در کتاب خود در خصوص عکاسی به چند نکته از عوامل موثر بر انتخاب ترکیب دیافراگم و سرعت شاتر اشاره دارد:

• دستی یا بر روی سه پایه: با استفاده از سه پایه، یک دیافراگم کوچک و سرعت شاتر کم وضوح بیشتر و عمق زمین بهتری در عکس ایجاد می شود.
• سوژه ی متحرکت: در صورتی که سوژه متحرک باشد، یک دیافراگم بزرگ با سرعت شاتر بالا مورد نیاز خواهد بود.
• وضوح جزییات: در این صورت به دیافراگم کوچک با سرعت شاتر کم نیاز دارید.
• دیافراگم و ضریب f: دیافراگم سوراخی است که اندازه ی آن با توجه به امکان عبور نور کم یا زیاد متفاوت است. اندازه ی دیافراگم از طریق ضریب f به نمایش در می آید.
• گستره ی دیافراگم می تواند به این شکل باشد: f 1.4، f 2، f 22، f 32
• شاتر و سرعت شاتر: شاتر از برخورد نور با فیلم تا زمان مشخص نوردهی جلوگیری می کند، پس از باز شدن شاتر برای زمان مشخص، نور از طریق دیافراگم لنز به فیلم می رسد.
• سرعت فیلم: حساسیت فیلم با عنوان «سرعت» شناخته شده و با اعداد ASA/ISO به نمایش در می آید.
• عمق زمین: عمق زمین اصطلاحی به معنای مقدار فاصله ای است که فاصله ی جلو و پشت سوژه محدود می سازد؛ در این فاصله تصویر بسیار شفاف است.

مبانی عکاسی : نوشتن و ویرایش متن ها برای عکس

این حقیقت دارد که یک تصویر هزاران لغت در خود دارد. اما برخی مواقع برای بار معنایی بیشتر تصاویر به متن نیاز است. به همین خاطر به متنی نیاز داریم که تصویر را پر معنا سازد.
متن اطلاعاتی در خصوص تصویر و عکس به مخاطب ارائه می کند. به عقیده ی جان سیمونز عکاس روزنامه ی Charlotte Observer « متن خوب ارزشی فراتر از نام سوژه و اتفاقات درون عکس دارد» در حقیقت، اگر تنها به توضیحی از فعالیت های درون عکس در متن بپردازید، این متن ارزشی برای خواننده نخواهد داشت.

مبانی عکاسی : نما ها و حرکات دوربین در فیلم

بر خلاف عکاسی، که تنها یک نما در هر لحظه توسط دوربین عکاسی ثبت می شود، در فیلمبرداری، یک فیلمبردار مجموعه ای از تصاویر را به ثبت می رساند.
در فیلمبرداری به هر تصویر ثبت شده یک فریم می گویند. معمولا برای ضبط یک نما باید به مدت ۳ الی ۵ ثانبه ضبط کنیم که در نهایت بیش از ۷۲ فریم به دست خواهیم آورد.فیلمبردار باید از مفاهیم مهم سوژه مانند نما، حرکت دوربین و غیره آگاهی داشته باشد.

نما

همه ی موارد تصویری ضبط شده توسط دوربین نما هستند. بنا به دیکشنری آکسفورد، نما صحنه ای در فیلم است که به صورت مداوم توسط دوربین ضبط می شود. در فیلمسازی نما برابر است با یک لغت یا عبارت، یک جمله و یا یک عکس. هر نما طولی است که دوربین به طول مداوم از قسمت ثابت و موقعیت متحرک اشاره دارد.

به طور کلی هشت نما وجود دارد:

۱. نمای بسیار دور(ELS):

نمای بسیار دور وسیع ترین و گسترده ترین دید ممکن از یک مکان یا رویداد است.
این نما زمین دید بسیار پهناوری دارد که دوربین در منطقه ی فیلمبرداری ضبط می نماید.
سوژه یا سوژه های اصلی در برابر پس زمینه بسیار کوچک هستند و همزمان با سایر عوامل به دنبال جلب توجه هستند.

۲. نمای دور (LS):

این نما زمین دید نزدیک تری نسبت به نمای بسیار دور دارد.
اما سوژه ها همچنان توسط مناطق بسیار بزرگتر تحت پوشش قرار دارند.
این نما معمولا دارای پرسپکتیو دور و گسترده است که چشم بیننده را در حول تنظیمات و فضای اطراف حرکت می دهد.

۳. نمای دور میانی یا نمای متوسط دور (MLS):

اندازه ی تصویر در نمای دور میانی از نمای دور کوچکتر است.
اگر سوژه یک انسان باشد، و در پشت او پس زمینه وجود دارد، نمای دور میانی از بالای زانو و یا میان زانو و پا از بالاست.

۴. نمای میانی (M/S):

از این نما غالبا به عنوان نمای برنامه های هم کنشی تلویزیونی و اخبار استفاده می شود. پرسپکتیو این نما در بین نمای دور و نمای نزدیک، که سوژه ها از فاصله ی میانی مشاهده می شوند، قرار دارد.

۵. نمای نزدیک میانی(MCU):

در نمای نزدیک میانی اندازه ی تصویر از بالا تا قسمت سینه ی سوژه است. این نما معمولا در اخبار تلویزیونی به خصوص در گفتگوها و مصاحبه ها مورد استفاده قرار می گیرد. نام و متن عنوان معمولا بر روی این نما قرار می گیرد.

۶. نمای نزدیک(CU):

نمای نزدیک بسیار رایج است. از این نما اغلب در مصاحبه ها استفاده می شود. سوژه در این نما در فوکوس اولیه خواهد بود. تنها قسمت کوچکی از پس زمینه قابل مشاهده است. در این نما تنها سر و شانه ی مصاحبه کننده و مصاحبه شونده مشاهده می شود.

۷. نمای درشت(BCU):

اندازه ی تصویر در نمای درشت صورت یعنی سر و چانه ی فرد است. این نما معمولا در مصاحبه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

۸. نمای خیلی درشت(ECU):

این نمای دوربین بسیار نزدیک تر است و برخی مواقع تنها یکی از اعضای بدن مانند چشم ها یا انگشتان قابل مشاهده خواهد بود.

مبانی عکاسی : حرکت دوربین

تصاویر متحرک یکی از معیارهای اصلی ویدیو بوده و به همین خاطر دوربین باید حرکت داشته باشد. به طور کلی دو نوع حرکت دوربین وجود دارد.
یکی از آنها تغییر مکان دوربین است و این یعنی همه ی دوربین و پایه ها باید حرکت کنند. نوع دوم حرکت دوربین، حرکت دوربین بدون تغییر مکان دوربین است. خود دوربین بدون پایه ها حرکت می کند.

۱. حرکت افقی دوربین(پن):

حرکت افقی دوربین آن را بر روی دایه ی ثابت از راست به چپ یا از چپ به راست حرکت می دهد. در صورتی که به دنبال سوژه باشد، توجه بیننده را از یک سوژه به سوژه ی دیگر جلب کرده و از این طریق ارتباط میان سوژه ها مشخص شده و سوژه های خیلی بزرگ در یک نما قابل مشاهده هستند. از ابزار حرکت افقی برای نمایش فریم های افقی و تداوم استفاده می شود. از این حرکت در اخبارهای تلویزیونی و پوشش برخی مراسم ها استفاده می شود.
حرکت افقی دوربین باید یک نقطه ی آغاز و نقطه ی پایان مشخص داشته باشد. برخی مواقع سوژه در مسیر این حرکت افقی بوده و همراه با حرکت دوربین، بیننده شاهد مسیر دید سوژه خواهد بود. برای جذاب تر شدن صحنه حتما یک نقطه ی آغاز و یک نقطه ی پایان مشخص در ذهن خود ترسیم کنید.

۲. حرکت عمودی دوربین(تیلت):

حرکت عمودی دوربین آن را از روی پایه ی ثابت بر روی محور عمودی یعنی بالا و پایین به حرکت در می آورد. این حرکت دوربین به دنبال سوژه رخ داده و تفاوت هایی در اندازه ی دو سوژه به نمایش گذاشته و به دید بیننده طول سوژه را القا می کند.

۳. pedestal:

حرکت عمودی دوربین به سمت بالا یا پایین با افزایش و کاهش طول پایه شکل می گیرد. کنترل pedestal بر روی دوربین دیدگاه دوربین را از نقطه ی اصلی به سمت بالا یا پایین تغییر می دهد.

4.ترولی یا تراک:

ترولی یا تراک حرکت خود دوربین است، و حرکت مکان شناخته می شود. ترولی در واقع یک وسیله ی چرخ دار چرخ دار است که امکان حرکت آن وجود داشته و می توان تمام سیستم ضبط و فیلمبردار را بر روی آن حرکت داد.

5. دالی(Dolley):

دالی یک سطح کوتاه بر روی چرخ است که به منظور حرکت اجسام سنگین همچون دوربین از آن استفاده می شود. حرکت دالی حرکت دوربین و پایه ی آن به سمت یا دور از سوژه یا صحنه است. هنگامی که به سوژه نزدیک می شود Dolley in و در شرایط برعکس به آن Dolley out می گویند.

6. زوم:

در حرکت زوم تنها لنز دوربین حرکت می کند. در واقع زوم گونه ای از طول کانونی است که سوژه را به داخل یا خارج نمای نزدیک حرکت می دهد. توانایی های دوربین تغییراتی از زاویه ی گسترده تا یا تله فوتو یا برعکس را در یک حرکت مداوم ایجاد می نماید.
از کنترل زوم برای تغییر مداوم زمین دید لنز دوربین استفاده می شود. لنز زوم نام خود را از توانایی خود در حرکت به نزدیک تر یا دورتر از سوژه ی مورد نظر می گیرد. زوم به بیرون به معنی حرکت دور و وسیع تر از سوژه می باشد. زوم ها در اخبار تلویزیونی استفاده می شوند، اما به دلیل دشواری ویرایش آنها تقریبا غیرممکن است. بیشتر زوم ها با توقف دوربی حذف شده، نما را دوباره فریم بندی کرده و دوربین را ری استارت می کند.

۷. حرکت آرک یا قوسی:

آرک بخشی از یک دایره و خط منحنی است. این حرکت ترکیبی از حرکت دالی و ترولی است، آرک حرکت نیم دایره ی دوربین و پایه ی آن است.

۸. کرین(Crane):

کرین حرکت دوربین بر روی یک پایه ی بلند جرثقیلی است. کرین یک ماشین بلند با بازوهای بلند است که از آن برای بلند کردن و حرکت ابزار و اجسام سنگین استفاده می شود. کرین دوربین یک دستگاه بزرگ است که چهار چرخ بر روی پایه داشته و یک بازوی بلند به سمت بیرون دارد.

به طور کلی هشت نما وجود دارد:

۱. نمای بسیار دور(ELS):

نمای بسیار دور وسیع ترین و گسترده ترین دید ممکن از یک مکان یا رویداد است. این نما زمین دید بسیار پهناوری دارد که دوربین در منطقه ی فیلمبرداری ضبط می نماید. سوژه یا سوژه های اصلی در برابر پس زمینه بسیار کوچک هستند و همزمان با سایر عوامل به دنبال جلب توجه هستند.

۲. نمای دور (LS):

این نما زمین دید نزدیک تری نسبت به نمای بسیار دور دارد. اما سوژه ها همچنان توسط مناطق بسیار بزرگتر تحت پوشش قرار دارند. این نما معمولا دارای پرسپکتیو دور و گسترده است که چشم بیننده را در حول تنظیمات و فضای اطراف حرکت می دهد.

۳. نمای دور میانی یا نمای متوسط دور (MLS):

اندازه ی تصویر در نمای دور میانی از نمای دور کوچکتر است. اگر سوژه یک انسان باشد، و در پشت او پس زمینه وجود دارد، نمای دور میانی از بالای زانو و یا میان زانو و پا از بالاست.

مبانی عکاسی :‌ نکاتی برای مبتدیان

آغاز کار عکاسی مملو از خلاقیت و کشف است. متاسفانه برای بسیاری از عکاسان جدید همزمان می شود با لحظات اضطراب و ناراحتی، توصیه های گیج کننده ی دوستان و خستگی آشنایی با یک دوربین جدید و تلاش برای عکس و فیلمبرداری از چیزی که با چشمان خود مشاهده نموده اند . مطمئن باشید تجربه های تلخی در انتظار شما نیست. و می توان گفت که تنها به چند نکته برای شروع و یادگیری مفاهیم پایه عکاسی نیاز خواهید داشت. در پایان این بخش، با چند حرکت کوتاه آمادگی لازم را برای ورود به مراحل بعدی عکاسی کسب خواهید نمود. با تکنیک هایی که در دوره فتوشاپ در عکاسی یاد می گیرید، می توانید براحتی ادیت های لازم روی عکس های خود را انجام دهید. کیفیت دوره آنلاین فتوشاپ در عکاسی پویااندیش کم از دوره حضوری نداشته و نه تنها می توانید مهارت و دانش خود را افزایش دهید بلکه در وقت و زمان نیز صرفه جویی خواهید کرد.

مبانی عکاسی : کمپوزیسیون عکاسی را در نظر بگیرید

حوزه ی تحقیقات وردنت دانشگاه پرینستون کمپوزیسیون را «چیزی که توسط تنظیم چندین چیز دیگر برای تشکیل یک کل یکپارچه به وجود می آید» معنی کرده است. و این یعنی: کمپوزیسیون عکاسی شما ترکیبی از عناصر هستند که گرد هم آمده و یک عکس را به وجود
آورده اند.کمپوزیسیون پایه ی هر عکسی می باشد که شامل خطوط، اشکال و ترکیب های درون عکس ها می شود.

همچنین کمپوزیسیون محل قرارگیری اشیا، آدم ها یا حیوانات( یا هر سوژه ی دیگر) در ارتباط با دیگر عناصر درون صحنه است.هنگام ثبت یک عکس، در واقع همانند یک نقاش که یک نقاشی جدید را طراحی می کند، عکس خود را می سازید.به کمپوزیسیون هر عکس توجه کنید و پس از آن شاهد پیشرفت های شگفت انگیزی خواهید بود.

بیشتر بدانید: نحوه عکاسی کردن از پرندگان

حضور سوژه در هر عکس

موضوع عکس شما چیست؟ بدون پاسخ به این پرسش عکس شما هرگز موفقیت آمیز نخواهد بود. سوژه ی شما همان چیزی است که بیننده در نگاه اول در عکس خواهد دید.
سوژه ها می توانند کوچک و یا بزرگ باشند: بعضی مواقع سوژه ی شما یک عنکبوت بسیار کوچک درون یک باغ است و زمانی دیگر یک کوه بزرگ. بدون توجه به اندازه ی سوژه باید با دقت و آگاهی آن را انتخاب کنید.

مبانی عکاسی : از قانون یک سوم استفاده کنید

قانون یک سوم به شما می گوید که سوژه در کجای تصویر قرار خواهد گرفت. از این قانون ضروری در ساخت تقریبا همه ی عکس ها استفاده می شود.
تصور کنید که عکس شما به نه مربع کاملا مساوی تقسیم شده است ( و یا صفحه ی بازی تیک تک تو را در نظر بگیرید) و خطوط به طور مساوی جاگذاری شده اند.

• چهار نقطه ای که خطوط از هم می گذرند قوی ترین نقاط کانونی عکس شما هستند.
• خطوطی که مربع ها را می سازند نقاط قوی ثانویه هستند.

چشم انسان به طور طبیعی به سمت فضاهای درون یک قاب و نه وسط قاب کشیده می شود. با قرار دادن سوژه در موازای یکی از این خطوط یا در نقاط تقاطع، از این نکته در افزایش هر چه بیشتر تاثیر تصاویر خود استفاده کنید.
مثلا، اگر پرتره ای از هدشات یک انسان را به تصویر می کشید، چشم ها را در موازای این خطوط و نقاط قرار دهید. همچنین برای ممناظر، می توانید یک درخت را برای تاثیر بیشتر در یکی از نقاط قرار دهید.

مبانی عکاسی : پس زمینه و پیش زمینه ها را در نظر داشته باشید

عکس یک نمایش دو بعدی از یک صحنه ی سه بعدی است. و این یعنی دوربین صحنه را مسطح نموده است و به همین دلیل است که در هر یک از عکس ها توجه بیشتری به پس زمینه و پیش زمینه داشته باشید.

• پس زمینه هر چیزی بر روی سوژه ی شما است. یعنی اگر یک درخت مستقیما پشت سر یک فرد قرار داشته باشد، اینگونه به نظر می رسد که درخت از سر آن فرد رشد می کند همچنین نرده ها طوری به نظر می رسند که از پهلوی فرد بیرون آمده اند.
• پیش زمینه هر چیزی در جلوی سوژه است.

اجزای پیش زمینه درست به اندازه ی پس زمینه دارای اهمیت هستند. اگر از یک صحنه ی غروب زیبا در دریاچه عکسبرداری می کنید ولی در قسمتی از آب یک لاستیک زشت افتاده، طبیعتا عکس شما خراب خواهد شد(مگر اینکه مفهوم عکس آلودگی محیط زیست باشد).

چگونه بر روی مزایا متمرکز شویم

آیا سوژه ی شما کاملا واضح است یا می تواند تار باشد؟ آیا می توانیم پیش زمینه و سوژه را در فوکوس قرار داده و پس زمینه را تار و گنگ کنیم؟ پس زمینه تا چه اندازه صاف می شود؟
فوکوس یا عکس را بهبود داده و یا از بین می برد، و همانطور که مشاهده می کنید گزینه های مختلفی پیش روی شما قرار دارد. و از اینجا نقش دیافراگم، f-stop و عمق زمین پر رنگ می شود.

• دیافراگم اندازه ی ابتدای لنز است که نور را به داخل سطح فیلم یا دیجیتال وارد می سازد.
• f-stop واحد اندازه گیری دیافراگم است.
• عمق زمین اصطلاحی برای مقدار صحنه ی درون و بیرون از فوکوس است.

با درک نحوه ی درست استفاده از این مفاهیم، نحوه ی مسطح کردن صحنه توسط دوربین در کنترل شما قرار خواهد گرفت. به طور کلی، سوژه و بخشی از پیش زمینه در فوکوس قرار داشته و پس زمینه تار خواهد بود.
به این ترتیب خطوط گمراه کننده ی اطراف سوژه محو شده و توجه بیننده به سوژه جلب خواهد شد. گرچه برخی مواقع می خواهید همه ی صحنه را در فوکوس نگه دارید. صحنه های مناظر مثال خوبی از این مورد هستند به این خاطر که هم کوه در پس زمینه و هم درخت ها در پیش زمینه در فوکوس قرار دارند.

نکته ای که در خصوص انتخاب f-stop باید در نظر داشته باشید این است که:

• هرچه مقدار f-stop بزرگتر باشد، مقدار بیشتری از صحنه در فوکوس قرار خواهد گرفت و همچنین نور بیشتری برای ثبت عکس نیاز خواهید داشت.
• هر چه مقدار f-stop کوچکتر باشد، قسمت کمتری از صحنه در فوکوس قرار داشته و نور کمتری برای عکسبرداری نیاز دارید.

مبانی عکاسی : نورپردازی اصل عکاسی است

عکاسی هنر ثبت نورهای بازتاب شده از سوژه بر روی سطح دیجیتال یا فیلم است. همیشه نورپردازی را در مرکز توجه خود قرار دهید. اگر سوژه ی شما یک کودک است ولی صورت او بیش از حد تاریک باشد، عکس خوبی از کار در نخواهد آمد.
هنگامی که به یک صحنه نگاه می کنید، چشمان شما خود را با شرایط نورپردازی مختلف تنظیم می کند.

دوربین توانایی مغز در مشاهده و تنظیم با صحنه های مورد نظر را ندارد بنابراین،هنگامی که عکسی ثبت می کنید، دوربین تنها یکی از این نورپردازی ها را ثبت می کند.
هر دوربین در تنظیم و دریافت نورهای یک صحنه عملکرد متفاوتی دارد. و این یکی از دلایلی است که شما باید دوربین خود را به خوبی شناخته و با شرایط مختلف نورپردازی تمرین کافی داشته باشید.
برخی قوانین اصلی عبارتند از:

• پرهیز از نور مستقیم در پشت سوژه.
• پرهیز از سایه های بسیار تیره.
• پرهیز از سفیدی هایی که در نور می درخشند.
• پرهیز از عکسبرداری در هنگام ظهر که تابش نور خورشید بسیار شدید است
  ( صبح ها و هنگام غروب بهترین نورپردازی را ارائه می دهند).

مبانی عکاسی : همیشه رنگ ها را در نظر بگیرید

جهان مملو از رنگ های مختلف است. برخی مواقع این رنگ ها سفید، سیاه و خاکستری هستند اما با این حال هنوز هم رنگ محسوب می شوند.
در عین حل سوژه ی شما هم از خود رنگ دارد پس به تعامل این رنگ ها با پس زمینه و همچنین پیش زمینه دقت کافی داشته باشید. در صورتی که سوژه و پس زمینه سبز باشند، مشاهده ی سوژه در عکس دشوارتر خواهد بود.

در مقابل اگر سوژه قرمز و پس زمینه بنفش باشد، شاید سوژه قابل مشاهده باشد اما این تداخل رنگ ها سوژه را کمرنگ تر خواهد نمود. درست مانند یک نقاش، عکاس باید درک درستی از رنگ های مکمل و هارمونیک داشته باشد. اندکی مطالعه در خصوص تئوری رنگ ها در بهبود هنرهای عکاسی موثر خواهد بود.

مبانی عکاسی : به کارگیری حرکت

دو انتخاب با حرکت در صحنه پیش روی شما قرار دارد:

1. آن را با سرعت شاتر بالا ثبت کنید
2. یا اینکه با استفاده از سرعت شاتر پایین آن را در عکس تار کنید.

انتخاب با خود شماست، اما باید تصمیم درستی در خصوص نحوه ی ثبت حرکت داشته باشید. همچنین به یاد داشته باشید که ممکن است همیشه قادر به مشاهده ی صحنه ی عکسبرداری شده نباشید. به خصوص هنگامی که از دوربین TTL استفاده می کنید و viewfinder شما صحنه ی اصلی را از طریق لنز نشان می دهد.
همانطور که دوربین تصویر را با ضربه ی شاتر ثبت می کند، دید شما برای کسری از ثانیه متوقف خواهد شد. و در آن کسر ثانیه دوربین ثبت می کند.
بهترین نکته در خصوص عکاسی ورزشی این است که اگر از درون viewfinder به صحنه نگاه کنید، حتما لحظاتی را از دست خواهید داد.

عکاسی از غذا

عکاسی از انسان ها