یک روش ساده، قرار دادن سوژه اصلی در نقطه ای متقاطع، آنچه مردم نقطه قوت
می نامند است.
عکس علامت جاده ای ” Watch Children ” این تکنیک واضح را
نشان می دهد.
قرار دادن دقیق سوژه در این نقطه ممکن است در بعضی موارد کمی
بدیهی به نظر برسد بنابراین برای تفسیر آزادتر قانون یک سوم می توانید آن را نزدیک
نقطه قوت عکس قرار دهید.
برای ترکیبی پیچیده تر، سوژه ای دیگر را در نقطه قوتی
دیگر، ترجیحا در سمت مخالف تصویر قرار دهید.
به این ترتیب تعادل یا ناهماهنگی بین دو عنصر نما ایجاد می شود چون شما نه از یک
بلکه دو نقطه قوت استفاده می کنید و یک خط اریب متصل بین آن دو عنصر نما را فعال می کنید.
در عکس دو دخترخاله، سرهایشان نزدیک نقاط قوت بالا در سمت چپ و پایین در سمت راست
افتاده است.
نتیجه یک خط اریب است که انرژی و خوشی را به زبان بدن عجیب
و غریب آنها اضافه می کند.
یکی دیگر از استراتژی های نسبتا ساده قرار دادن سوژه در طول یکی از خطوط جدول
قانون یک سوم است مثل نمای خیابانی تیرک لامپ.
دقت کنید خود لامپ هم چقدر به یک نقطه قوت نزدیک است.
برای نماهایی از منظره و تاکید روی آسمان، افق را روی یا نزدیک خط انتهایی قرار دهید مثل عکس درختان نخل.
برای تاکید روی منظره، افق را روی یا نزدیک خط بالا قرار دهید.
برای این استراتژی، شما سه خانه افقی یا عمودی و در تصاویر پیچیده تر هر دو را ایجاد
می کنید. چون با استفاده از نقاط قوت، تفسیر آزادانه قرارگیری سوژه ها طبق جدول،
جالب تر و غیر بدیهی تر می شود. در عکس تیرک لامپ، خیابان، تقریبا در قسمت پایین،
آسمان و بالای درخت ها در قسمت بالا و تیرک لامپ در طول قسمت عمده تنه درخت ها
در قسمت میانی افتاده اند. به ذهن بسپارید که “فضای منفی” ممکن است یکی از
عناصر تصویر باشد که شما در یکی از سه قسمت قرار داده باشید، همان طور که آسمان
در یک سوم بالای عکس تیرک لامپ ظاهر شده است. در نمای درختان نخل، فضای خالی
نقش پررنگ تری دارد.
توجه کنید چطور درخت ها در قسمت راست جدول افتاده اند
(با درخت سمت چپ ک در طول کی از خطوط عمودی جدول قرار گرفته-اند)
در حالی که آسمان دو سوم باقی مانده را گرفته است. با یک بررسی دقیق تر، متوجه
می شوید یک سوم چپ جدول تصویر شامل ابرها است در حالی که قسمت یک سوم
میانی نسبتا باریک تقریبا فضای خالی آسمان را در بر گرفته است.
علاوه بر تقسیم-بندی افقی به یک سوم، تصویر شامل یک تقسم بندی عمودی است که
زمین، درخت ها با ابرها و آسمان وسیع در بالا را در بر می-گیرد.
راه هایی برای ترکیب این سه استراتژی برای تصویری بیابید که همپوشانی،
ظرافت و شاید احساسی ناهشیارنه از “یک سوم ها” را ارائه می دهد.
همان طور که دیدید، شما می توانید عکسی با سه قسمت عمودی و افقی،
با در نظر گرفتن اهمیت نقش فضای خالی مثل نقش سوژه و دو یا چند ویژگی اصلی تصویر نزدیک نقاط قوت بگیرید.
اگر ممکن است، می توانید ایده “یک سوم” را هر جای دیگر تصویر مثل سه درخت نخل نشان دهید.
وقتی ما عکاسی می کنیم یا عکسی را ویرایش می کنیم، چه قدر دقیق، عناصر تصویر را
طبق قانون یک سوم جای گذاری می کنیم؟ هنگام عکاسی، سعی کنید به وسیله نمایاب طبق جدول، منظره را ببینید.
این مهارت دیداری ممکن است برای برخی افراد طبیعی باشد.
بقیه احتمالا باید تمرین داشته باشند.
در گذشته، عکاس ها سعی می کردند روی نمایاب دوربین هایشان قطعه ی شیشه ای
یا پلاستیکی شفاف جدولی بگذارندتا بتوانند نما را از بین خانه های این جدول ببینند.
خوشبختانه، در دوره مدرن تر ما، بعضی دوربین ها این ویژگی را دارند که جدول را ساخته شده، درست روی صفحه های LCD ببینید.
اگر عکس هایی می گیرید که قانون یک سوم به طور تقریبی در آن رعایت شده است
می توانید بعد، تناسبات را با برش تنظیم کنید.
بعضی از برنامه های ویرایش عکس، مثل ابزار برش فتوشاپ، ویژگی دارد که جدول
یک سوم، به عنوان یک راهنما برای برش روی عکس ظاهر می شود.
جنبه ای ظریف تر از جدول قانون یک سوم است.
خوشبختانه، ابعاد قسمت های مستطیلی از نظر زیباشناسی مثل “نسبت طلایی” 8:5 خوشایند هستند.
فریم دوربین معمولی SLR ( دوربین دیجیتال تک لنزی بازتابی) به این نسبت خیلی
نزدیک است که منجر به نه قسمتی می شود که به آن ابعاد نزدیک است.
به جز تصویر دخترخاله های دیوانه و طرح صفحه دوز، تمام تصاویر این صفحه به این شکل شباهت دارند.
پیاده کردن قانون یک سوم روی تصاویری با ابعاد غیرمعمول از طول یا ارتفاع
ممکن است منجر به تقسیم بندی هایی با نسبت هایی شود که از نظر زیباشناسی به خوشایندی نسبت 8:5 نباشد.
چرا قانون یک سوم برای طرح دیداری اهمیت زیادی دارد؟
ذهن انسان به طور خاص بی نظمی و در هم برهمی را نمی پسندد.
به طور طبیعی به دنبال الگوها است و گاهی اوقات به سرعت در سطحی غیرارادی و ناخودآگاه حضور آنها را تشخیص می دهد.
سه قسمت هندسی قانون یک سوم به طور ویژه برای نگاه بیننده جالب توجه است.
احساسی جذاب و پویا ایجاد می کند.
ناهماهنگی و انرژی را به خصوص در نقاط قوت منتقل می کند.
عدد 3 از لحاظ روان شناسی احساسات را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد و حتی گاهی اوقات اسرارآمیز است.
به مجموعه هایی مثل پدر، مادر، فرزند، مثلث عشق، اهرام، تثلیث، فیلم سه کله پوک و سه خوک فسقلی فکر کنید.
استفاده از قانون یک سوم شامل 9 چارگوش در یک چارگوش بزرگ است که همگی ابعاد مربعی یک اندازه دارند مثل طرح صفحه دوز.
این همه چارگوش ممکن است بیش از حد باشد اما اگر برای برداشتی آزادانه تر از قانون
یک سوم، عکسی را مربعی برش دهید ، نشانه چارگوش های زیاد، کم نمودتر است. تاکید می کنیم، این واقعا یک “قانون” نیست
در نظر گرفتن قانون یک سوم به عنوانی قانونی انعطاف ناپذیر، اشتباه است.
هر عکاس با تجربه ای به شما می گوید بهترین کاری که می توان با قانون یک سوم انجام داد در نظر گرفتن آن به عنوان یک راهنما است.
قرار دادن سختگیرانه عناصر طبق جدول ممکن است خیلی قابل پیش بینی یا به طور آشکار دارای خطوط و زاویه باشد؛
البته، مگر اینکه ایجاد حسی سه گانه دقیقا چیزی باشد که شما قصد دارید.
برداشتی ظریفانه و آزادتر نیاز ذهن ما به نظم را برآورده می کند اگرچه این اثر ناخودآگاهانه باشد.
بنابراین عناصر عکس را نزدیک خطوط یا نقاط قوت قرار دهید نه دقیقا روی آنها. زمینه های رنگ ها، شکل ها یا ساختارها را
مرتب کنید تا سه قسمت افقی و عمودی را تقریبا همپوشانی کند اما دقیقا در آن قسمت ها نباشند.
سوژه اصلی را در یک نقطه قوت و بقیه عناصر را آزادانه تر دور جدول طوری قرار دهید که چشم ها را کنجکاو نگه دارد.
در این عکس، به نظر می رسد درگیر یک بی نظمی تقریبی از درهم پیچیدن بازوها، سرها و دست ها باشند
و هنوز چشم ذهن یک سازماندهی اصولی و ظریفانه بر اساس قانون یک سوم را درک می کند.
نزدیک هر نقطه قوت یک دست، آرنج یا صورت است و در هر دو قسمت افقی و عمودی
تصویر، تقریبا به سه قسمت: سر، بازوها و دست ها و سر دیگر تقسیم شده است.
در تصویری با یک سوژه و قسمت زیادی از پس زمینه یا فضای منفی باید قانون
یک سوم را با دو بخش کردن قسمت زیاد پس-زمینه یا فضای منفی به اندازه قسمت هایی که سوژه اشغال کرده است به کار بگیریم.
اگرچه فضای منفی وسیع حس شود با این حال از اصول قانون یک سوم پیروی کرده است.
ما معمولا سوژه را در یک سوم راست قرار می دهیم.
بر اساس طرز خواندن خط در بسیاری فرهنگ ها، چشم به طور طبیعی از سمت چپ
به سمت راست حرکت می کند بنابراین بیننده با ورود به پس زمینه یا فضا از سمت چپ
و بعد حرکت طبیعی به سمت سوژه در سمت راست احساس امنیت بیشتری می کند و محل سوژه بیشتر به چشم می آید.
در بعضی عکس ها باید برای ایجاد حس بی-نظمی و ناهماهنگی سوژه را در سمت چپ قرار دهیم.
نگاه به سوژه می افتد، کم کم به سمت فضای خالی در سمت راست می رود و
بعد تلاش می کند به عقب و به سمت سوژه پرش کند و این تغییر مکان را حس کند.
عکسی که نگاه ها را به این صورت به سمت راست هدایت کند این ناهماهنگی و تغییر را مجسم می کند.
ما به قوانین نسبت های یک سوم محدود نیستیم.
باید قانون نیمه ها را در جایی که جدول شامل تنها دو خط است به کار بگیریم؛
دو نیمه عمودی و افقی، چهار مستطیل و تنها یک نقطه متقاطع در مرکز ایستا،
همان طور که در جدول سمت راست نشان داده شده است.
اگر هر ضرورت شبیه به زوایای 90 درجه نباشد و جدول را جدی بگیرید هر ترکیبی می تواند به آسانی پیچیده شود.
قرار دادن سوژه، درست در یک و تنها نقطه قوت یعنی مرکز ایستای تصویر احتمالا
منجر به ایستایی بیشتر در تصویری که آشکارا متمرکز است می شود.
ما معمولا هم از تقسیم یک تصویر به دو نیمه که منجر به ظهور دو عکس مجزا بدون هیچ یکپارچگی می شود دوری می کنیم.
با این وجود، در بعضی عکس ها رعایت یک قانون هندسی از نیمه ها می تواند جالب باشد.
طراحی یک تصویر بر اساس یک قانون یک چهارم یا یک پنجم
(مثل جدول های رسم شده در سمت راست) که در آن عکس را به چهار یا پنج قسمت افقی یا عمودی تقسیم کنیم هم ممکن است.
اما ذهن انسان می تواند این الگوی پیچیده تر را تشخیص دهد؟
قانون یک چهارم می تواند شکلی از سازماندهی دیداری باشد که یک فرد معمولی
بتواند آگاهانه یا ناخودآگاه تشخیص دهد اما همان طور که در جدول می بینید قانون یک پنجم کاملا پیچیده می شود.
در بیشتر موارد، احتمالا ذهن ما نمی خواهد خودش را با این همهمه هندسی آزار دهد.
ممکن است هر نوع نظم اساسی هندسی را اصلا درک نکنیم.
البته می توانیم به کلی هر نوع راهنمایی بر اساس الگوهای جدولی هندسی را نادیده بگیریم.
شکستن قوانین می تواند منجر به ترکیباتی جالب شود چرا که از سنت ها سرپیچی می کند.
