اولین تصاویر گرفته شده در ایران مربوط به بناها و عمارات شاهی و تاریخی بود. علت این امر اینست که در دوربین های اولیه عکاسی،
موضوع عکاسی باید به مدت بسیار زیادی ثابت و بدون حرکت می ماند در غیر این صورت تصاویر بر روی کاغذ ثبت نمی شد.
هر گونه حرکت نیز می توانست نتیجه عکاسی را با شکست مواجه کند.
به همین دلیل سهل‌الوصول‌ترین موضوعات برای عکاسی همان کاخ ها و بناهای تاریخی بودند.
البته تصاویر بسیاری نیز از دوران اولیه عکاسی در ایران وجود دارد که گویای نوع زندگی و
آداب و رسوم مردم در زمان قاجاریه بوده است.
نوع پوشش و لوازم مورد استفاده در این عکس ها به خوبی مشخص شده است.

اولین متصدیان عکاسی در ایران

همانطور که قبلاً گفته شد، دوربین های عکاسی در اختیار دربار قرار داشت و هنوز این دوربین ها برای خریداری عموم عرضه نشده بود.
تعداد انگشت شماری از افراد قادر به کار کردن با این دوربین ها بودند که با نام عکاس باشی در بین مردم شناخته می شدند.
عکاس باشی ها عموماً به عکاسی از درباریان اشتغال داشتند.
ملک قاسم میرزا شاهزاده وقت از پیشگامان هنر عکاسی در ایران بود که با راهنمایی ژول ریشار فرانسوی توانست در این هنر خبره شود. بر طبق اسناد به جای مانده،
اولین عکسبرداری نیز در زمان ولایت عهدی ناصرالدین میرزا در تبریز انجام شده است.