عکاسی با فرمت مربعی
تاریخ نشان داده است فرمت مربع ماندگار است
دوربین های مربعی مدت ها است که به وجود آمده اند؛ حدودا از سال 1930
دوربین های رولیفلکس، ویگلندر دولنزی بازتابی به بازار ارائه شدند که مورد توجه افراد حرفه ای قرار گرفت.
در سال 1950، هازل بلاد و به دنبال آن کداک عرضه شد که اینستاماتیک
(اولین دوربین من) عکاسان مبتدی و علاقه مند را با عکس های فوری مربعی قانع می کرد.
در سال 1980 همه چیز شروع به تغییر کرد.
با پیدایش دوربین های 35 میلی متری تک لنزی بازتابی و دوربین های فیلمبرداری فشرده، فرمت مستطیل تسلط پیدا کرد.
دوربین پولاروید سنت فرمت مربعی را با موفقیت دنبال کرد تا در دهه 1990 که دوربین های دیجیتال ظاهر شدند و ضرری دیگر را متحمل شد.
آنها پشتیبان خیلی خوبی برای قالب مستطیلی بودند.
مستطیل قالب عکس ها را به عهده گرفت
اگرچه واقعا ضعیف شد، فرمت مربعی زیر بار از رده خارج شدن نرفت. زمانی که پولاروید زیر فشار موج دیجیتال بود، یک جنبش هنری
درباره محصولات غیرمعمول تصویری از”دوربین های اسباب بازی” ارزان پلاستیکی مثل هولگا و دیانا گسترش یافت که تصاویر مربعی
فیلم تولید می کرد. دوربین های حرفه ای مربعی به عتیقه هایی ارزشمند تبدیل شده اند اما هنوز قدردانی هنرمندانه از فرمت مربع
پابرجا است. در دنیای عکاسی دیجیتال، خیلی زود معلوم شد می توان هر دوی این ها را با هم داشت. با تنوع باورنکردنی در پردازش
قبلی می توانید همچنان قالب مربعی اصلی دوربین را انتخاب کنید یا به راحتی عکس را در قالب مربع برش دهید. انجام این کار با فیلم
اصلا آسان نیست.
افراد مبتدی و حرفه ای به یک اندازه از مزایای گزینه های دیجیتال استفاده می کنند. با وجود چندین برنامه آیفون در سال 2010
مثل هیپستاماتیک و اینستاگرام که با انواع فیلتر افکت توجه ها را به قالب مربعی جلب کرده است نمی توان زیباشناسی و علاقه
انکارناپذیر به قالب مربعی را نادیده گرفت.
همزمان با معرفی ایده خلاقانه عکاسی light-field، lyto هم سنت فرمت مربعی را تحسین کرد. بعضی از دوربین های تک لنزی
بازتابی با نشان دادن یک جدول مربعی روی چشم اندازتان هنگام ترکیب یک نما شما را قادر می سازد از قالب مربعی هنگام عکاسی
استفاده کنید. با وجود تمام تغییرات در تکامل تکنولوژی دوربین، قالب مربع دوباره موفقیت خود را به دست آورد.
ادراک و احساس مربع
بر خلاف یک مستطیل، یک عکس مربعی تعادلی طبیعی دارد.
شکلی بسیار ثابت، بااساس و به خصوص در مقایسه با یک مستطیل عمود،
قابل پیش بینی است. مهم نیست آن را به این سو و آن سو حرکت دهید یا
وارونه کنید مربع در حالی که از سقوط کردن امتناع می کند به همان شکل
می ماند.
به دلیل ویژگی ثباتش، برای سوژه های بی حرکت و آرام کاربرد خوبی دارد.
ایجاد حرکت و ناهماهنگی در میدان مربعی ممکن است اما ترکیب بندی عکس
باید این کار را انجام دهد. قالب مربعی ویژگی برای کمک زیاد در این مورد ندارد
به جز اینکه چه طور بتواند تعادلی برای ایجاد انرژی و آشفتگی فراهم کند. معانی
مختلفی که به کلمه “مربع” می چسبانیم بسیاری از ایده ها و احساسات احتمالی
بیان کننده عکسی با این شکل را مشخص می کند.
مربع می تواند به وجود موارد زیر اشاره کند:
- خسته کننده، غیرقابل انعطاف، معمولی و نامرتبط با گرایش عکس های امروزی
- متناسب، به قاعده، ساده، قابل قبول، متوازن، رضایت بخش و صادقانه
- طبق یا موافق با چیزی (ایده ای که با واقعیت ها وفق داده نمی شود)
- متعادل، ساکن و ثابت یا به طور کلی یک بده بستان وجود دارد یا در صورت انجام
کاری در ترکیب بندی یک مزیت در عکس خواهد بود - ساده و بی پرده
- دارای حالتی تدافعی، تهاجمی، مخالفت، مقاومت یا مقابله هنگام بحث و
جدال با کسی
تسلط در چشم
از آنجایی که مربع حس حرکات بالا پایین و عقب جلو را با حذف خطوط بلندتر
عمودی و افقی به حداقل می رساند چشم بیننده به حرکت دور تصویر در یک
دایره اغلب به سمت مرکز عکس تمایل دارد. تیره کردن حاشیه ها و ترکیبات
دایره ای به خصوص در عکس هایی که سوژه نزدیک مرکز مربع است
می توانند حس این حرکات دایره ای، زوم شدن و مارپیچی را بزرگنمایی کنند.
خطوط اریب به عنوان وسایلی موثر برای جدا کردن این حرکات و تشویق چشم
به تجربه کمی انرژی با عقب جلو و بالا و پایین کردن به کار گرفته می شوند.
اصلاح فضا و جمع کردن اشیا
فضای بیش از حد در یک عکس چشم فرد را به پرسه زدن دور از سوژه دعوت
می کند یا احساس گم شدن سوژه را در فضا ایجاد می کند.
شما می توانید این مشکل را با برش عکس در قالب یک مستطیل کوچک تر
حل کنید. اگر حس کردید این مستطیل کوتاه شده یا بی قواره به نظر می رسد
آن را مثل یک مربع برش دهید. وقتی سوژه در مرکز قرار بگیرد تعداد خیلی کمی
از کره های چشم از این تاکید قطعی بر چیزی درست در میانه مربع به سمتی دیگر
حرکت می کنند.
مجموعه ای پراکنده از اشیا در عکاسی با فرمت مربعی معمولا جالب تر از بودن آنها در قالب مستطیلی است.
اگرچه شکل مستطیل به هدایت نگاه به سمت بعضی از اشیا به جای بعضی دیگر تمایل دارد، فرمت مربع همه
آنها را به خوبی در یک بسته بندی چارگوش مرتب و منظم جمع می کند.
قرار دادن سوژه در این چارگوش
مربع ها به ترکیبی متمرکز نیاز دارند که می تواند پردازشی قدرتمند برای یک
سوژه به تنهایی باشد. انتخاب بدیهی، قرار دادن سوژه در وسط است که در
متمرکز کردن توجه بیننده روی آن فوق العاده خوب کار می کند. جزئیات سوژه
بیشتر از وقتی که در قالب مستطیلی باشد برجسته می شود.
اگر تصمیمتان چیزی بر خلاف ترکیب متمرکز است، هنگام قرار دادن سوژه هر
جای دیگر اشتباه کردن بعید است. حس چارگوش مرتب و منظم مربع به شما
اجازه می دهد سوژه را تقریبا هر جایی قرار دهید. اگر آن را نزدیک قسمت بالا،
پایین یا هر گوشه قرار دهید، مربع آن را در بر می گیرد و پشتیبانی می کند.
بسته به سوژه و افکتی که می خواهید استفاده کنید بعضی از جایگزینی های
غیرمتمرکز بهتر از بقیه ترکیبات کار می کند.
عکاسی با فرمت مربعی : رد قانون یک سوم؟
بعضی از عکاسان معتقدند قانون یک سوم برای نسبت های سنتی مستطیل
عالی است اما در فرمت مربع خیلی بد عمل می کند. وقتی از این قانون برای
قالب مربعی استفاده شود نتیجه، ظاهری ساختگی، کلیشه ای و بیش از حد
چارگوش است. من درباره این ادعا خیلی مطمئن نیستم فقط تا آنجایی که
می دانم نباید قانون یک سوم را قانونی مطلق برای هر نوع قالب در نظر
بگیریم و به همین دلیل نباید این ایده را به سادگی بپذیریم
که عکس هایی در قالب مربع همیشه با ترکیب بندی بر اساس قانون یک
سوم بد به نظر می رسند.
جهت ثبت نام و اطلاع از شرایط کلاس های آموزش عکاسی
- به این مطلب امتیاز دهید:
